değer verilen kişinin kıymet bilmemesi

acayip üzüyor insanı. böyle yarım yamalak kalıyorsun.

insanın kafasına sıksalar bu kadar canı acımaz belki de. sizin ben amk.

sen gözünden sakınırsın ama o her fırsatta ağzına sıçar! ben böyle dünyanın düzenine sokayım!

siz size değer veren birinin kıymetini bildiniz mi ki?

kim değer vermiş, değer verince söylenmez hissettirilir

genelde karşılaşılan durumdur. (bkz: kacankovalanır)

--- spoiler --- eller kadir kıymet bilmiyor annem senin kadar kimse sevmiyor annem --- spoiler --- bilmezler.

hiç şaşmaz. kime değerli olduğunu hissettirirseniz er ya da geç şımarır ve nankörleşir. kısacası, değer verseniz de belli etmeyin. değer verdiğini gösteren kaybediyor.

ne demiş kibariye abla "eller kadir kıymet bilmiyor anneem"

bir şeyi çok sıkı tutmanız, onun elinizde daha fazla kalmasını değil, kayıp giderken avuçlarınızı yaralamasını sağlar bırakın gitsin

hiçbir şeyin karşılıklı olup olmadığını verdiğiniz değer ile aldığınız değeri karşılaştırarak anlayabilirsiniz

hayatımın özeti. doğum günlerinde, özel günlerde arar sorarım, 'işleri olduğunda' ararlar elimden gelen yardımı yaparım ama ben hiç hatırlanmam her işimi de kendim hallederim. bu serzenişleri yapacakken yukardan bi entry gördüm acaba dedim. "ben insanların verdiği değerin kıymetini biliyo muyum" önümdeki günleri bunu düşünerek, yaşayarak öğrenerek harcicam. bir diğer görüşümse insanlara inatla değer vermek belki yıpranırım ama bi umut içlerine bir kıymet ateşi düşürebilirim.

anladığıniz zaman oluşan boşluk..

Hayatın bana öğrettiği şeylerden birisi de şu; hiç kimseye başına gelecek bir şeyi iyi de olsa kötü de olsa söyleme, çünkü o şey yaşandığında bunun suçlusu niyeyse sen oluyorsun. Benimle sevdiğim arkadaşım arasında olan da tam olarak budur. Yanlış yolda olduğunu söyledim ve suçlusu ben oldum.

İnsanoğlu bu ulaştığının nankörü ulaşamadığının delisidir

belki de sizin verdiğiniz değeri istemiyordur

her zaman olan budur. biz ne kadar değer verirsek verelim bunun karşılığını alamayız. sonrasında üzülürüz ve olan bize olur tabi. o yüzdeeen hiçbir zaman hak etmeyen kişiye değer vermeyin arkadaşlar.

Bilsin, bilmesin. Orası pek umurumda değil. Verirse; onun için dünyayı daha güzel bir hale getirmek için elimden geleni yaparım. Başımın üstünde taşır, kraliçeler gibi yaşatırım. Vermedi mi... İçimden gelen sevgi el verdiğince değer vermiş gibi onun için elimden geleni yaparım. Üzülürüm, acı çekerim, hayatı kendime zindan eder, tüm hatayı kendimde arar, sonra da tükenirim. Lakin zerre ukde kalmaz içimde. Öyle.

Bi şeyleri görmesi için uğraşırım. Sabrımı da gücümü de sonuna kadar harcarım. Eğer bi şey değişmiyorsa (bkz: tak sepeti koluna herkes kendi yoluna)

--- uyarı --- tükkan kapalı! ben ve değerlerim artık tükendik. --- uyarı ---

yoruyor insanı, sonra o sevginin de bir kıymeti kalmıyor

Daha önce de söylediğim gibi değer verenin kalbi kırılmışsa ve kızmayı bırakıp artık susmuşsa değer verilen o zaman kaybetmiştir onu. Değer veren zamanla affetmişse geri dönmek istediğinden değil, değer görenin eskisi kadar değerli olmadığındandır.